Nieuw rookmeldersdecreet sinds 1 januari 2020
Sinds begin 2020 zijn rookmelders in alle woningen verplicht, zowel in woningen als in appartementsgebouwen. Volgens de regelgeving moet een woning uitgerust zijn met één of meerdere rookmelders, geplaatst op de wijze bepaald door de Vlaamse regering. De woning mag ook beschikken over een branddetectiesysteem dat gekeurd en gecertificeerd is door een daartoe erkend organisme.
Het valt op dat in het Rookmeldersdecreet enkel wordt gesproken over ‘de woning’. De regelgeving zou dus geen betrekking hebben op de gemeenschappelijke delen van een appartementsgebouw, wat ook zo te lezen valt in de technische handleiding van het Agentschap Wonen-Vlaanderen. In de praktijk is het evenwel niet zo eenvoudig. Er zijn wel degelijk een aantal verplichtingen voor wat de gemeenschappelijke delen betreft. Daar moet je als syndicus rekening mee houden.
Twee scenario's
De verplichtingen hebben betrekking op twee scenario’s:
Zolders of kelders waarin zich een technische installatie bevindt
In een zolder of een kelder waarin zich een technische installatie bevindt, moet altijd een rookmelder worden aangebracht. Het is daarbij niet relevant of het gaat om een individuele kelder of zolder, dan wel een gemeenschappelijke ruimte.
Het begrip ‘technische installatie’ wordt door de woningcontroleurs zo ruim mogelijk ingevuld: o.a. CV-ketel, elektrisch verdeelbord, gaskraan, ventilatie-unit, liftmechaniek,… Deze opsomming is niet exhaustief. Het Agentschap Wonen-Vlaanderen dringt er op aan dat er in elke ruimte met een vorm van technische installatie een rookmelder hangt. We merken voor de volledigheid op dat alleen optische rookmelders toegelaten zijn. De rookmelder moet CE gemarkeerd zijn en voldoen aan de norm NBN EN 14604. Zowel een type met vervangbare batterij als een type voorzien van een niet-vervangbare batterij komt in aanmerking.
Individuele kelders die rechtstreeks vanuit het appartement te betreden zijn
Voor zolders en kelders waarin er geen technische installatie aanwezig is, moet gekeken worden naar de wijze waarop die zolders en kelders betreden kunnen worden.
Is dat mogelijk vanuit het appartement zelf, zonder dat men daarvoor gemeenschappelijke delen moet doorkruisen, dan wordt die kelder of zolder specifiek voor de woningcontroles gezien als een deel van het appartement. Dan gaat het om een extra bouwlaag, die voorzien moet zijn van een rookmelder.
Het verhaal klinkt evenwel anders wanneer een zolder of kelder zonder technische installaties alleen te betreden valt via de gemeenschappelijke delen: dan is er geen rookmeldersverplichting. Zodra de individuele kelders enkel via de gemeenschappelijke delen te bereiken zijn, zijn individuele rookmelders in de kelder(s) met andere woorden NIET verplicht. Ondanks het feit dat er volgens de handleiding überhaupt geen verplichtingen gelden voor de gemeenschappelijke delen zal de woningcontroleur veelal toch aandringen op de plaatsing van één rookmelder voor de volledige kelderverdieping. In het kader van de brandveiligheid lijkt dat geen overbodige luxe.
Branddetectiesysteem
Nog belangrijk om mee te geven: de rookmeldersverplichtingen gelden niet als de woning en/of het gebouw beschikt over een branddetectiesysteem dat gekeurd en gecertifieerd is door een daartoe erkend organisme.
Sanctionering
Met de inwerkingtreding van het zogenaamde ‘Optimalisatiedecreet’ op 1 januari 2021 is er heel wat gewijzigd op het vlak van de woningkwaliteit en de sanctionering ervan. Sinds 1 januari 2021 worden de inbreuken op de rookmeldersverplichting veel strikter gesanctioneerd. De afwezigheid van rookmelders wordt op vandaag gesanctioneerd als een “gebrek categorie II”, wat voldoende is om een appartement ongeschikt te verklaren. De beoordeling van de aanwezigheid van rookmelders gebeurt zowel op het niveau van de woning als op het niveau van het gebouw. Dat betekent dat in appartementsgebouwen ook de gemeenschappelijke delen van voldoende rookmelders voorzien moeten zijn, opdat de appartementen in het gebouw conform zouden zijn.
Brond: CIB
